Όταν επισκέπτεται κανείς το διεθνές αεροδρόμιο του Κέφλαβικ της Ισλανδίας και φτάνει στο χώρο των αφίξεων και αναχωρήσεων, έχει τη δυνατότητα να δει στην οροφή… το Βόρειο Σέλας. Η διαδραστική εγκατάσταση που δημιούργησε η εταιρεία μελέτης φωτισμού Nulty εντυπωσιάζει με τις συνεχείς εναλλαγές χρωμάτων.
Το να βλέπει κανείς το Βόρειο Σέλας από κοντά είναι μια από τις πιο εκπληκτικές εμπειρίες που μπορεί να βιώσει στη ζωή του. Ωστόσο, ακόμα και στην ίδια την περιοχή όπου αυτό εμφανίζεται, η ορατότητά του δεν είναι εγγυημένη.
Μην ανησυχείτε όμως… Ακόμα και αν δεν μπορέσει να το δει κάποιος στην Ισλανδία, τη χώρα όπου κατεξοχήν είναι ορατό το φαινόμενο, οι ταξιδιώτες που αναχωρούν από το αεροδρόμιο του Κέφλαβικ (όπου βρίσκεται το διεθνές αεροδρόμιο της Ισλανδίας, λίγα χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Ρέικιαβικ), μπορούν να δουν το αιθέριο αυτό φως ακριβώς πάνω από το κεφάλι τους.
Με μια μεγάλη σε έκταση οροφή για να εργαστεί κανείς, η έμπνευση δεν ήταν δύσκολο να βρεθεί για τον creative director της Νulty, τον Daniel Blaker. Για να φέρει το φυσικό φαινόμενο στο εσωτερικό, σχεδίασε μια διαδραστική εγκατάσταση όπου διακριτά γραμμικά φωτιστικά μέσα σε χρώμα κόκκινο, πράσινο, μπλε και λευκό (Red, Green, Blue, White [RGBW]) «λούζουν» τη δομή με μια μαγευτική ακολουθία.
Η εγκατάσταση εκτείνεται στο χώρο τόσο των αφίξεων όσο και των αναχωρήσεων. Η ένταση του φαινομένου που αναπαριστά αυξάνεται όσο μεγαλώνει η κίνηση στο αεροδρόμιο, αλλά και οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν εκτός του χώρου. Τα δεδομένα που είναι στη διάθεση του αεροδρομίου από τη Μετεωρολογική Υπηρεσία σε πραγματικό χρόνο, βοηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Επίσης, όταν υπάρχει κόσμος στο αεροδρόμιο, το «Σέλας» κινείται πιο γρήγορα σε σχέση με τις ώρες κατά τις οποίες το αεροδρόμιο είναι ήσυχο, και ο φωτισμός της εγκατάστασης έχει και αυτός περισσότερη ηρεμία.
Ο διευθυντής του δημιουργικού τμήματος της Νulty κ. Daniel Blaker δηλώνει σχετικά τα εξής:
«Ο σκοπός μας ήταν να δημιουργήσουμε κάτι που θα αντανακλούσε τα χαρακτηριστικά της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας της Ισλανδίας. Προσπαθήσαμε να εξετάσουμε διάφορες εναλλακτικές για το πώς θα υλοποιήσουμε το σχέδιο, και καταλήξαμε να λάβουμε υπόψη το μέγεθος και την κλίμακα του συγκεκριμένου χώρου, δηλαδή του ίδιου του αεροδρομίου.
»Αυτό που ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρον όσο εργαζόμασταν πάνω στο πρότζεκτ, είναι η επιρροή που έχει ο χώρος του αεροδρομίου. Συνήθως είναι απλά ένα σημείο, ένας τόπος αναχώρησης για να ξεκινήσει κάποιος το ταξίδι του σε μια χώρα ή άφιξης για να εισέλθει σε αυτή. Θα έλεγα ότι είναι μία δευτερεύουσα εμπειρία που πρέπει κατά κάποιο τρόπο να «υπομείνει» κανείς, ενώ θα πηγαίνει από το ένα σημείο στο άλλο. Η ικανοποίησή μας, λοιπόν, για το πώς ο κόσμος αντιδρά συναισθηματικά σε ένα τέτοιο πρότζεκτ δημόσιου χαρακτήρα και σε δημόσιο χώρο, ήταν πολύ μεγάλη.
»Η δουλειά μας επεκτάθηκε και στις οροφές πέραν του τερματικού σταθμού. Στις ζώνες όπου βρίσκονται τα εστιατόρια, το έμμεσο ζεστό λευκό γραμμικό φως, διακριτά τοποθετημένο στο δομικό πλαίσιο, «λούζει» απαλά τις γειτονικές αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες. Επίσης, στα σημεία εισόδου των καταστημάτων, οι καθαρές λευκές ομοιόμορφες γραμμές φωτισμού κρύφτηκαν εντός του πλαισίου για να τονίσουν τις πύλες εισόδου».
